ناراحت از فراق
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مَابُنْدَاذَ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ قَالا حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ هِلَالٍ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ الزَّرَّادُ قَالَ: قَالَ لِیَ الرِّضَا ع إِنَّهُ یَا حَسَنُ سَیَکُونُ فِتْنَةٌ صَمَّاءُ صَیْلَمٌ یَذْهَبُ فِیهَا کُلُّ وَلِیجَةٍ وَ بِطَانَةٍ وَ فِی رِوَایَةٍ یَسْقُطُ فِیهَا کُلُّ وَلِیجَةٍ وَ بِطَانَةٍ وَ ذَلِکَ عِنْدَ فِقْدَانِ الشِّیعَةِ الثَّالِثَ مِنْ وُلْدِی یَحْزَنُ لِفَقْدِهِ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ کَمْ مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ مُتَأَسِّفٍ مُتَلَهِّفٍ حَیْرَانَ حَزِینٍ لِفَقْدِهِ ثُمَّ أَطْرَقَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ قَالَ بِأَبِی وَ أُمِّی سَمِیُّ جَدِّی وَ شَبِیهِی وَ شَبِیهُ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ جُیُوبُ النُّورِ یَتَوَقَّدُ مِنْ شُعَاعِ ضِیَاءِ الْقُدْسِ کَأَنِّی بِهِ آیَسَ مَا کَانُوا قَدْ نُودُوا نِدَاءً یَسْمَعُهُ مَنْ بِالْبُعْدِ کَمَا یَسْمَعُهُ مَنْ بِالْقُرْبِ یَکُونُ رَحْمَةً عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ عَذَاباً عَلَى الْکَافِرِینَ فَقُلْتُ بِأَبِی وَ أُمِّی أَنْتَ وَ مَا ذَلِکَ النِّدَاءُ قَالَ ثَلَاثَةُ أَصْوَاتٍ فِی رَجَبٍ أَوَّلُهَا أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ وَ الثَّانِی أَزِفَتِ الْآزِفَةُ یَا مَعْشَرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الثَّالِثُ یَرَوْنَ یَداً بَارِزاً مَعَ قَرْنِ الشَّمْسِ یُنَادِی أَلَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ فُلَاناً عَلَى هَلَاکِ الظَّالِمِینَ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَأْتِی الْمُؤْمِنِینَ الْفَرَجُ وَ یَشْفِی اللَّهُ صُدُورَهُمْ- وَ یُذْهِبْ غَیْظَ قُلُوبِهِمْ.
حسن بن محبوب زرّاد گوید: امام رضا علیه السّلام به من فرمود: «اى حسن در آینده اى نه چندان دور گرفتارى شدید و مصیبت بارى که گوش از شنیدن فریاد کر و تیغش برنده است واقع خواهد شد که دوستی ها و همرازی ها از میان خواهد رفت- و در روایت دیگر «همه دوستی ها و همرازی ها و همدلی ها فرو خواهد ریخت»- و آن زمانى است که شیعه سومین فرزندم را از دست بدهد، که براى ناپدید شدن او اهل آسمان و زمین جملگى اندوهگین شوند، چه بسیار مرد و زن با ایمان که به خاطر ناپدیدشدنش متأسّف و غمناک و سرگردان و دلتنگ شوند، سپس آن حضرت سر به زیر افکند و بعد سر برداشت و فرمود: پدر و مادرم فداى آن همنام جدّم که شبیه من و شبیه موسى بن عمران است، پیرامونش هاله هایى از نور است که از پرتو فروغ قدسى، پر تلألؤ و درخشنده است، چنان که گویى او را مى بینم که در نهایت نومیدى مردم ندائى به گوش ایشان مى رسد که کسى که دور است آن را چنان مى شنود که نزدیک مى شنود (دور و نزدیک یکسان مى شنوند) آن آواز براى مؤمنان رحمت و براى کافران عذابى خواهد بود، عرض کردم: پدر و مادرم فدایت، آن آواز چیست؟
فرمود: سه آواز در ماه رجب برآید:
نخستین آن عبارت است از: «هان که
لعنت خداوند بر ستمگران»
و دومین: «اى گروه مؤمنان گرفتارى هولناک فرا رسید»
و
سومین دستى را آشکار پیشاپیش آفتاب مى بینند که آواز مى دهد: «هان که خداوند فلان
را براى از بین بردن ستمگران برانگیخت»
در آن هنگام فرج مؤمنان فرا مى رسد، و خداوند سینه هاى دردمندشان را شفا مى بخشد، و خشم دلهایشان را فرو مى نشاند».الغیبه نعمانی،ص180 ح28
