جمعه, ۲۶ تیر ۱۳۹۴، ۰۲:۳۸ ب.ظ
منتظر فرج بودن
علی بن إبراهیم ، عن أبیه ، عن محمد بن خالد ، عمن حدثه عن المفضل بن عمر ،
ومحمد بن یحیی ، عن عبد الله بن محمد بن عیسی ، عن أبیه ، عن بعض أصحابه ،
عن المفضل بن عمر ، عن أبی عبد الله علیه السلام قال :
" أقرب ما یکون العباد من الله جل ذکره وأرضی ما یکون عنهم إذا افتقدوا حجة الله جل وعز ولم یظهر لهم ولم یعلموا مکانه ، وهم فی ذلک یعلمون أنه لم تبطل حجة الله جل ذکره ولا میثاقه ، فعندها فتوقعوا الفرج صباحا ومساء ، فإن أشد ما یکون غضب الله علی أعدائه إذا افتقدوا حجته ولم یظهر لهم ، وقد علم أن أولیاءه لا یرتابون ، ولو علم أنهم یرتابون ما غیب حجته عنهم طرفة عین ، ولا یکون ذلک إلا علی رأس شرار الناس "
ترجمه حدیث :
مفضل بن عمر ، امام صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود : بهترین چیزی
که مردم را به خداوند متعال نزدیک ساخته و او را بهتر از هر چیزی از مردم
راضی مینماید این است که خداوند متعال ببیند مردم زمانی که امام وحجت خدا
را گم کرده واز جای او بی خبرند ، بدانند که حجت و میثاق خداوند باطل نشده
است . آن زمان است که در صبح و عصر باید آماده فرج باشید وشدیدترین خشم
خداوند بر دشمنان زمانی است که حجت خداوند غایب شده وظاهر نباشد وخداوند می
داند که دوستان و اولیاءش در حجت خدا تردید نخواهند کرد ، زیرا در آن صورت
خداوند لحظه ای حجت خود را از اولیای خویش غایب نخواهد ساخت وغیبت حجت
خداوند زمانی محقق می شود که بدترین و شرورترین مردم ظهور مینمایند .
الکافی : ج 1 ص 33 ح 1
نکات روایت:
